Ze zijn er op tijd bij. Zeker nu de druk op de zorg opnieuw extreem hoog dreigt te worden door de oplopende Covid-19 besmettingen.
Tussen alle kerstpost zit een brief met een bekend logo van het ziekenhuis.
Een afspraak voor een CT-Scan in de eerst week van maart, een jaar na de vorige controle. Een jaar ook na de kijkoperatie waarmee o.a. de goede uitslagen van een Scan en het bloedonderzoek extra bevestigd werden.
Tijdens de inspectie van mijn buik wees niets op een recidief.
In overleg met de specialist koos ik toen om pas over een jaar weer terug te komen. Even geen contrastvloeistoffen en straling of spannende dagen totdat de uitslag bekend is.
Ik maak me geen zorgen voor de komende afspraak hoewel het lezen van de brief me toch even een kippenvelmomentje geeft.
Ik voel me goed op dat gedoe met die zenuwpijnen in mijn benen na. Ik heb ongewild wat kilo’s verloren maar kan me me niet voorstellen dat er opnieuw iets gevonden zal worden wat wijst op PMP.
KEEP CALM, FINGERS CROSSED
BOTOX
Begin Januari 2021 krijg ik een injectie in mijn rechter bil met, geloof het of niet, botox. Niet om mijn bil weer terug te brengen naar het formaat
‘Gespierde fietskont’ zoals ik tot een paar jaar terug had maar om langere tijd de heftigste pijn die ik in mijn rechterbeen voel te onderdrukken. Hopelijk kan ik dan weer gewoon zitten en wie weet zelfs weer fietsen en wat langer motorrijden.
Het was een zoektocht maar uiteindelijk ben ik bij de Pijnpoli terechtgekomen. Een deel van de zenuwpijn blijkt veroorzaakt te worden door een Piriformis syndroom*. Iets wat ik zelf al langere tijd dacht maar nu, een beetje ten einde raad, pas uit durfde te spreken. De anesthesist vond het deels bij mijn klachten passen en een proefinjectie met een verdovende vloeistof bevestigde het vermoeden.
De injectie zal niet alle zenuwpijn weg kunnen nemen. Geeft niet als ik maar weer wat meer kan dan alleen zwemmen om in conditie te blijven.
De les die ik hieruit geleerd heb: schrijf niet zomaar al je klachten toe aan de kanker en de schade die je door de operaties en behandelingen hebt opgelopen. Natuurlijk heeft het zijn sporen achtergelaten en je zult moeten accepteren dat je niet meer alles kunt doen zoals voorheen. Maar neem geen genoegen met ‘dat komt natuurlijk door’. Neem zeker geen genoegen met ‘U wordt ook een dagje ouder’. Wees eigenwijs als dat nodig is en blijf zoeken naar oplossingen. Het gaat om jouw lijf!
* Bij het piriformis syndroom is er vooral sprake van een stekende pijn in de bilregio. Dit ontstaat doordat een grote zenuw (nervus ischiadicus) die vanuit de onderrug, via de bil naar het been toe loopt, geïrriteerd raakt. Deze zenuw loopt in de bilregio tussen meerdere diep gelegen bilspieren, waarvan de piriformis spier er één is. Doordat de piriformis spier aangedaan is, kan de zenuw geïrriteerd raken, wat uiteindelijk leidt tot pijnklachten in de bil en soms ook uitstralend naar het been. De klachten kunnen per persoon verschillen en tevens lijken ze op de klachten die voorkomen bij een hernia, waardoor soms niet direct de diagnose piriformis syndroom wordt gesteld. Bron:http://www.pijn.nl/locatie-van-pijnsymptomen/ledematen/piriformis-syndroom.html Zie ook: Dokter Ted over Piriformis syndroom, Tijd voor Max Maart 2019