Afgelopen woensdag vond in het Catharina ziekenhuis in Eindhoven het ‘PMP symposium 2019’ plaats. Best een beetje spannend want ik had nog nooit een PMP lotgenoot in levende lijve ontmoet.
Het was uitstekend georganiseerd. Ontvangst met koffie of thee en er stonden zelfs broodjes klaar.
Veel van de lotgenoten werden, net als ik, vergezeld door een partner of buddy. Jammer dat er weinig belangstelling was van (huis)artsen, verpleegkundigen etc.
Het was een interessante middag. De specialisten die de lezingen hielden deden hun uiterste best om alles in Jip en Janneke taal te vertellen. Best moeilijk want het gaat om een ingewikkelde materie.
Er was veel ruimte voor het stellen van vragen.
Op de inhoud van het symposium kom ik later nog terug.
Net als de meeste lotgenoten was ik die avond uitgeteld.
Mijn hoofd zat vol en er volgde een onrustige nacht.
De volgende dag, ik had echt even een zetje van Simon nodig,
heb ik geprobeerd om mijn hoofd leeg te zwemmen.
Niet helemaal gelukt maar ik voelde me daarna toch een stuk beter.
Kan het even over iets anders gaan !
Of het zo moest zijn maar de dagen erna leek het wel of ik voortdurend bestookt werd met van alles wat met kanker te maken had. In een documentaire op TV, in de krant, op de radio, een gesprek met een buurman. Het ging maar door:
- De Belgische TV serie ‘gevoel voor Tumor’ (bijzonder knap gemaakt!)
- Berichten als aantal kankerdiagnoses in 30 jaar verdubbeld
(komt vast niet door het kleine aantal PMP patiënten) - De zoveelste nieuwe behandeling tegen kanker gevonden
(goed nieuws natuurlijk maar de slotzin is bijna altijd dat het nog jaren duurt voordat het toegepast kan worden) - BN’ers die waren overleden aan kanker
- Lippen balsem dat kankerverwekkende stoffen bevat en alweer iets wat je beter maar niet kunt eten.
- Nog meer mensen ziek doordat ze vroeger met Chroom-6 hebben moeten werken.
Je hoeft natuurlijk niet naar zo’n TV serie te kijken; je kunt ook gelijk door zappen naar een luchtiger programma. Je kunt na het lezen van een kop in de krant de pagina gelijk omslaan of het volume van de radio voor even op nul zetten. Maar dan wordt je wel een beetje wereldvreemd en kun je net zo goed de hele dag onder de dekens blijven liggen.
Ik ben maar weer naar de sportschool gevlucht. Na de training dacht ik als beloning even rustig te genieten in het stoombad.
Helaas, twee bezoekers vonden het nodig om uitgebreid te discussiëren over darmkanker. Ik heb mijn vingers in mijn oren gestopt. Grrrrrrrr.
De 11steden theatertocht
We hebben direct geboekt toen Maarten het maanden geleden aankondigde.
Daar moest ik natuurlijk naar toe!
Gisteren was het zo ver.
De 11 steden theater tocht van Maarten van der Weijden in de Stadsschouwburg Utrecht.
Het was hartstikke leuk. Maarten kan niet alleen maar goed zwemmen!
Er zat de nodige humor in maar er waren ook heel onroerende momenten.
Als je het nog niet gezien hebt, er volgen nog drie voorstellingen. Doen!
(5 febr.Rotterdam, 9 febr. Groningen en 15 febr. Leeuwarden)
Ik ben niet alleen fan van Maarten omdat hij een goede zwemmer is.
Het is hoe hij praat en denkt over kanker en omdat hij telkens weer herhaalt, ook tijdens de voorstelling;
“van kanker win je niet, je hebt geluk als je het overleeft”
We hebben echt genoten van Maarten’s optreden maar het ging natuurlijk
al wéér over kanker.
Het zal nooit in de Dikke Van Dale komen maar
ik heb een nieuw woord bedacht:
‘Ontkankeren’
De komende dagen ga ik ‘ontkankeren’.
Ik wil even helemaal niets wat met kanker of PMP te maken heeft.
Ik ga genieten van de hele gewone dingen die in werkelijkheid niet zo gewoon zijn als ze lijken.
Terug naar mijn motto: