Tag: Stoma

De Count- down App op mijn telefoon geeft nog maar zeven dagen aan.
Ik ben aan het aftellen.
Zeven dagen tot het moment dat mijn stoma herstelt gaat worden.

Ik kijk er heel erg naar uit maar zie er tegelijkertijd ook tegenop.

Ik kijk er naar uit:

1. Weer vrij te zijn om te gaan en staan waar en wanneer ik wil
2. ’s Ochtends weer lekker snel douchen en aankleden
3. De dag in delen zonder beperkingen
4. Zonder rugzak met stomamateriaal op pad gaan
5. Niet meer bang zijn om onderweg een zakje te moeten vervangen in een te kleine toiletruimte zonder waterkraan en met wachtenden voor de deur die zich afvragen waarom je daar zo lang bezig bent.
6. Niet meer onzeker zijn over mogelijke lekkage of onsmakelijke geluiden op de meest onverwachte momenten
7. Weer van een lekkere salade of pasta genieten zonder dat er een ontploffing op volgt
8. Eindelijk weer zwemmen in een van mijn snelle badpakken

Ik zie er tegenop:

1. Weer op dezelfde afdeling met bijna alleen ernstig zieke patiënten en nare verhalen
2. Weer een een buikoperatie waarbij het bestaande litteken, wat er net een ‘beetje’ redelijk uitziet, voor de derde keer open gemaakt wordt
3. Weer buikspieren die even helemaal niets meer doen
4. Weer veel geduld, rustig aan doen en niet sporten

Maar waar zeur ik het eigenlijk over:

Acht redenen om er naar uit te kijken en máár vier om er tegenop te zien.

Ik ga er ‘gewoon’ weer voor!

---

 

 

 

 

Het lijkt me heel bijzonder om straks weer iets met een plons in het toilet te horen vallen.

---

 

We zitten samen in de nogal gedateerde spreekkamer. Een ouderwetse onderzoeksbank, twee stoelen met blauwe, skai – lederen zittingen. Alleen het computerscherm op een tafeltje in de hoek is van deze tijd. Niet om vrolijk van te worden maar ik heb ervaren dat de specialisten in dit ziekenhuis zeer kundig en helemaal up to date zijn. Dat is veel belangrijker dan een hypermoderne inrichting. Dr. van R. waar ik veel vertrouwen in heb gekregen in de afgelopen maanden, is helaas met pensioen. Hij heeft me doorverwezen naar een collega. Ik hoop maar dat het een beetje klikt.

Het duurt en duurt maar. Ik heb de hele week al in spanning gezeten en nu vraag me toch echt af of er wéér iets mis is. Eindelijk gaat de deur open en worden we vriendelijk begroet door een vlot uitziende vrouw. Sportief type lijkt me. Ik schat haar rond de veertig.

“Ik ben dokter B. Het is vast even wennen voor u want u was patiënt van mijn collega, dokter van R.”
Ze laat er geen gras over groeien: “U vindt het vast erg spannend maar de uitslagen zijn heel goed. De CT-Scan ziet er prima uit en de waarde van de tumor markers in uw bloed die na de tweede operatie al normaal waren, zijn nog verder gedaald.”

Al mijn spieren lijken zich te ontspannen. Ik zou haar wel willen zoenen maar dat kan natuurlijk niet. Wat een goed nieuws! En wat een tof mens. Geen gedraai en direct to de point. Dolgelukkig kijk ik Simon aan. Die is ook duidelijk opgelucht.
‘Nu ga ik het gelijk vragen’ denk ik. Lees verder “Mijn mooiste sinterklaascadeau ooit”